Ik zal het niet onder stoelen of banken schuiven, maar Slice O Life – Live Solo is pas het eerste album welke ik van deze artiest beluisterd heb. Tegen de naam van deze Canadese grootheid was ik al regelmatig aangelopen (zijn reputatie is daar gigantisch) en hij heeft daarnaast al ontelbare producties op zijn naam staan - uiteindelijk beperkten mijn eerste kennismakingen zich tot oppervlakkige luistervrijages, tot nu toe althans. Een echte verklaring waarom ik nu pas overstag ga kan ik niet bedenken. Artiesten die vanuit een zekere levensovertuiging hun werk brengen hebben wel eens een beangstigende werking gehad, maar geloof niet dat dit hierbij een rol heeft gespeeld.

Wat wel duidelijk is, is dat we hier te maken hebben met een vakkundig, en live zeer overtuigende muzikant. De man staat vol zelfvertrouwen, en uiterst ontspannen tussen zijn publiek. Een live album dat een zeer geruststellende ambiance uitstraalt, waarbij je het gevoel hebt aanwezig in de zaal de zijn. Eerlijk gezegd had ik er graag bij willen zijn, want deze plaat schenkt iets comfortabels, iets substantieels, alsof Bruce Cockburn ons een kijkje gunt in zijn leven. Ik besef me dat dit zeer hoogdravend klinkt, maar zo ondervind ik dat. Geen bomast of holle frasen, hier staat slechts een man van een vlees en bloed die datgene doet waar hij in excelleert. Een live registratie zoals het hoort, met een hilarische interactie met het publiek, veel humor en menig verhalend lied, diepgaand en spannend. (Luister maar eens naar Pacing the Cage)

Bluesmeester Colin Linden was verantwoordelijk voor deze productie, die opgenomen is in mei 2008 over een serie van 10 concerten. Zo ongekunsteld als mogelijk was hebben deze heren de nummers weer aan elkaar hebben geplakt, en tot leven gewekt. Bruce Cockburn heeft een enorme naam als songschrijvend talent, veel van zijn werk is gecoverd door gerenommeerde artiesten, maar zoals je zult constateren ook als gitarist is hij een gedreven persoonlijkheid. Solo live bestaat uit 2 schijfjes, maar wel 2 schijfjes die je moeiteloos, en met zeer veel plezier in 1 luistersessie kan genieten. De plaat zakt geen minuut in, en is mede vanwege de enorme knappe technische weergave een genot voor het oor. Het wonderschone the City is Hungry wordt voor de eerste maal toevertrouwd aan een opname, terwijl de overige nummers allemaal al op eerdere platen zijn verschenen. Mij deert dit echter totaal niet, en kan me eigenlijk niet voorstellen dat iemand hier wakker van ligt. Mocht iemand nog een hiaat hebben in zijn line-up voor het komende jaar, dan is deze man zeer aanbevelenswaardig!